نصرت رحمانی (زاده ۱۳۰۸ در تهران - درگذشته ۱۳۷۹ در رشت) یکی از شاعران معاصر نوگرای ایران است. دوره آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در همین شهر به پایان رساند و سپس وارد مدرسه پست و تلگراف و تلفن شد سپس به کار در رادیو پرداخت سپس به روزنامه نگاری پرداخت سپس مسوول صفحات شعر مجله زن روز شد.

نصرت رحمانی شاعری آزادی خواه و آنارشیست بود که در دههٔ چهل و پنجاه خورشیدی طرفداران زیادی در میان مردم به ویژه جوانان داشت و بسیاری از جوانان امروز ایران نیز از او به بزرگی یاد می کنند و آرمان هایش را می ستایند.

شعری از این کتاب :

با هر که دوست می شوم احساس می کنم

آنقدر دوست بوده ایم که دیگر
وقت خیانت است
انبوه غم ، حریم و حرمت خود را
از دست داده است
دیریست هیچ کار ندارم
مانند یک وزیر
وقتی که هیچ کار نداری
تو هیچ کاره ای
من هیچ کاره ام ، یعنی که شاعرم
گیرم از این کنایه هیچ نفهمی
این روزها اینگونه ام
فرهادواره ای که تیشه خود را گم کرده است
آغاز انهدام چنین است
اینگونه بود آغاز انقراض سلسله مردان



فهرست :
سیزده شعر از کتاب کوچ و کویر
یازده شعر از کتاب ترمه
نه شعر از کتاب حریق باد
هشت شعر از تازه ها
سیزده شعر از کتاب میعاد در لجن
نه شعر از کتاب شمشیر معشوقه قلم
چهارده شعر از کتاب پیاله دور دگر زد