نویسنده : اورهان ولی

   ترجمه : احمد پوری

اورهان ولي يكي از سه شاعري بود كه قدم در راه ناظم حكمت نهاد و سپس با گشودن راه هاي جديد از شعر او فاصله گرفت، او شاعري جنجالي و مطرح بود كه با وجود بيش از نيم قرن از مرگش هم چنان در جامعه ادبي تركيه از محبوبيتي بالا برخوردار است. وي به دليل سليقه و انديشه خاص خود كه با قانون كلي ادبيات در زمان زندگي اش متفاوت بود، سبب حيرت اطرافيان و عدم پذيرش از سوي آنان گشت، او بي اعتنا به ديگران در مسير خود پيشرفت تا آنجا كه مورد انتقاد بسياري از گروه هاي ادبي دوران خود قرار گرفت. ظرايف شعري ولي، از چشم آنان به دور مانده بود اما به تدريج در شعر ديگران نفوذ كرد و كارهاي او را چنان محبوب ساخت كه در زمان حاضر به چاپ هاي چندين باره مي رسند.

گزیده ای از کتاب :

كار من همه اش اين است

هر صبح آسماني نقاشي كنم

وقتي تو در خوابي

تا بيدار شوي و آبي ببيني.

بندر آشفته ي كنار دريا را

خبر نداري چه كسي آرام مي كند؟

من.

اما گاهي هم علافم

اين كار من است

به سري فكر مي كنم كه در سرم است

به شكمي در شكمم

به پايي در پايم

و نمي دانم چه غلطي بايد بكنم.