نویسنده : داریوش احمدی

میخواهم دره را ببینم.میخواهم ببینم هنوز هم پر آب است.میخواهم ببینم آن سنگ هایی را که با فاصله برای رفت و آمد توی آن گذاشته بودند،هنوز هم پا بر جا هستند میخواهم آن دختر بور چشم سبز بیست ساله را ببینم که به خاطر قرض های پدرش حاضر شد با یک پیرمرد هفتاد و پنج ساله ازدواج کند.میخواهم ببینم چطور شبانه پیرمرد را کشت و از مهلکه گریخت. باید از همین جاها رد شده باشد.میخواهم بدانم این سنگ ها،همان سنگ هایی هستند که پاهای برهنه او را در شب حادثه لمس کرده اند.میخواهم جسارتم را ببینم.جسارتی که باید از توی همین دره رد شده باشد.