نویسنده : محمدعلی رضازاده

از آن دو چشم خیالی نماند چاره مرا گمان کنم که جنون میکند اداره مرا در این اتاق که پیوسته برف می بارد مگر تو گرم کنی با غمی دوباره مرا...! همیشه فراق من و تک تک شما،این است: که آفریده خداوند،بی ستاره مرا...!