نویسنده : بهزاد زرین‌پور

دیگر آواز پرندگان را نمی‌شنود سیبی که نرسیده به پاییز بر شاخه‌یی شکسته ناتمام مانده است و جز سایه‌یی کز کرده و کال سهمی از آفتاب نمی‌برد به پاییز به ایمان کامل که می‌رسید خود به خود افتاده می‌شد از درخت مثل نور که تا نشکند نمی‌رسد به آب. بر شاخه‌ای شکسته به خواب رفته‌ای مثل ساعتی که کوکش بریده باشد زیر باران زنگ می‌زندی و هیچ‌کس را بیدار نمی‌کنی.