نویسنده : حامد ابراهیم‌پور

چقدر گل بشوی ،باد پرپرت بکند
چقدر گریه کنی ،گریه لاغرت بکند

چقدر صبر کنی تا بزرگتر بشوی
که دست های پدر روسری سرت بکند

به گریه از لب دیوارِ پیش ِرو بپری
جهان روانه ی دیوارِ دیگرت بکند

به رازهای تنی تازه اعتماد کنی
و یک تصادف بی ربط ،مادرت بکند