نویسنده : ماوریتزیو ماجانی

   ترجمه : اثمار موسوی‌نیا

نویسنده و روزنامه‌نگار ایتالیایی، در جوانی به حرفه‌ها متعددی از جمله کارگری و فروشندگی دست زد، سپس به طور حرفه‌ای به ادبیات و روزنامه‌نگاری روی آورد. ماجانی از لحاظ سیاسی کم و بیش گرایش‌های آنارشیستی دارد و برای آثارش برنده جوایز زیادی شده از جمله سه جایزه‌ی ادبی استرگا، همینگوی و پارکو دلا ماییه‌لا برای رمان «مسافر شبانه» در سال 2005. او در حال حاضر در جنووا زندگی می‌کند و با انتشارات فلترینلی و بسیاری از روزنامه‌ها و مجلات ادبی همکاری گسترده‌ای دارد. دینتو صدها قفس ساخت، اما حتی یک قناری توی آن‌ها نگذاشت. باید دلیلی برای این‌کار وجود داشته باشد. شاید دینتو یک قناری بود که خودش تنهایی خانه‌اش را می‌ساخت. شاید دیدگاه و فلسفه‌ی خاص خودش را داشت و چون نه حرف می‌زد و نه می‌نوشت، آن را با دست‌هاش می‌آفرید. شاید دینتو در اتاق نشیمن، روبه‌روی پسرش، عقیده‌ای را که درباره‌ی دنیا داشت. می‌ساخت. در دنیای دینتو، صنعتگر رادیکال، مدام قفس‌هایی ساخته می‌شدند، اما کار اصلی خالی نگه داشتن آن‌ها بود. اگر این‌طور باشد، دینتو قناری نبود .