نویسنده : ساناز زمانی

این کتاب داستانی است درباره بیشتر دانستن، ماجرایی از کند و کاو و سردرآوردن از اسرار دیگران، رازها و اطلاعاتی که مهندسی جوان با شنود صدای اطرافیانش به دست می آورد و او را با ابعادی دیگر از زندگی خودش و آدم های پیرامونش مواجه می سازد. اثری سوال برانگیز که قصه آن در سال های دهه هفتاد ایران روایت می شود و تحفه ای از فرنگ دستمایه شکل گیری آن است، خودکاری که به شخصیت اصلی داستان کمک می کند صدای دیگران را بدزدد.

گزیده ای از کتاب :

صدا آمد. انگار پنجره ای رو به خیابان پرهیاهویی باز شد. نمی دانم چه اتفاقی افتاده بود که تا قبل از آن چیزی نمی شنیدم. شاید مربوط به وضعیت قرار گرفتن خودکار بود. سر و صدای محیط و گاهی بوق ماشین ها و صداهای بلندی که به خاطر برخورد با اشیای داخل کیف می شنیدم، مدت زیادی ادامه داشت. تنها حرف واضحی که شنیدم فریاد راننده های خطی تجریش و ونک بود. از کدام مبداء، نمی دانستم. وقتی روشن سوار یکی از همان ماشین ها شد، تا مدت زیادی تقریبا سکوت برقرار بود. در بخشی از مسیر صدای نامفهوم حرف زدن دو نفر آمد. زمان به جان کندن می گذشت. همان لحظه که به پنجره و هوای تیره ی ابری نگاه کردم، یکی از مسافرها از چیزی نالید. صداها بم و کش دار بود. کلمه ها انگار در ازدحام داخل تاکسی خفه می شدند. جمله های مسافران به هم می خوردند، در هم فرو می رفتند و مضمحل می شدند. فکر کردم بر حسب تصادف کدام پنج نفر از جمعیت ده میلیونی تهران سوار آن ماشین هستند؟ آیا به ذهن هیچ کدامشان می رسد که کسی سعی کند صدایشان را در گوشه ی دیگری از شهر بشنود؟