نویسنده : جمیز ویلیامز

   ترجمه : محمدجواد سیدی

کتاب حاضر به طور کلی به فلسفه و جنبش پساساختارگرایی پرداخته است و نویسندۀ آن تلاش دارد که با مطالعۀ انتقادی پنج اثر از پنج تن از بزرگان این جنبش، مخاطب را به شناخت و فهم پساساختارگرایی رسانده و پاسخی بر نقد های وارد بر آن بدهد.

گزیده ای از کتاب :

آثار پساساختارگرا فعالیتی رادیکال هستند، به این معنا که روندی فعال هستند که به منظور تغییر دادن وضعیت ها و به حرکت واداشتن آن ها طراحی شده اند (اما رها از هنجارها، ارزش ها و حقایق اند). پساساختارگرایی به مثابه ی چنین فعالیتی سیاسی است. پساساختارگرایی جهان ما و نظرگاه های ما درباب آن را در گستره ی وسیعی از مواضع تغییر می دهد، مثلا بر مبنای روابط ما با بدن هایمان، بر اساس جنسیت، روابط با دیگران، و بر اساس روابط ما با محیط یا ناخودآگاه.

این بدان معنا نیست که پساساختارگرایی صورتی ثابت از سیاست است؛ یعنی سیاست به معنای محدودتر حکومت و قدرت درون سازمان های اجتماعی. یکی از جنبه های اصلی پساساختارگرایی این است که نشان دهد قدرت محدود به چنین سازمان هایی نیست. این نکته هم در باب حدود حکومت صادق است، که بسی فراتر از ساختارهای قانونی و سیاسی می رود، و نیز در مورد حدود قدرت، یعنی اینکه قدرت را نباید صرفا همچون قدرت بر دیگران فهمید، بلکه همچنین باید آن را قدرت تغییر دادن خویش و متحول کردن وضعیت های گسترده تر از درون یافت.