نویسنده : ابوتراب خسروی

سعيد كه يك دانشجوي مسلمان است، براي انجام پژوهشي درباره ي نقش قداست در ايجاد بنيان هاي جوامع، با دختري يهودي به نام اقليما هم گروه مي شود. آن ها براي انجام تحقيقشان به كتاب مصاديق الآثار كه توسط پدر سعيد بازنويسي شده، رجوع مي كنند. كتابي كه داستان زندگي پدر او نيز به آن افزوده شده است. طي مشاركت اين دو جوان، عشق و دلبستگي ميانشان شكل مي گيرد كه موجب خشم يهوديان مي شود.

گزیده ای از کتاب :

اقليما روي تخته سنگي كنار ساحل رودخانه نشست، كفش ها و جوراب هايش را درآورد. يكي از پاها را در آب گذاشت. آب شفاف بود. اقليما اخم كرد. بيني كوچكش را بالا كشيد و لب هايش را جمع كرد و سوت كشيد و گفت: «مثل برفه!» ساق آبچكانش را بيرون كشيد؛ سفيد و خيس با پاشنه ي گلگون و رج منظم انگشتان ظريف.

گفت: «فكر نمي كردم اين قدر سرد باشد.»

پشت سرش ايستاده بودم. مي خواست از روي صيقلي آن سنگ بلغزد. دستش را گرفتم. خودش را بالا كشيد. يك لحظه رودرروي يكديگر ايستاده بوديم. بوي عطر كاج را كه از سمتش مي آمد، به وضوح شنيدم. به چشمان يكديگر نگاه كرديم. صورتش به عرق نشسته بود. لبخند زد و خيلي آهسته گفت: «خيلي ممنون.»