نویسنده : ابوتراب خسروی

راوي داستان كه براي تحصيل پزشكي و خدمت به فرقه اش، مفتاحيه، به لاهور رفته، پس از گذراندن مقدمات طب، ترك تحصيل كرده و به فرقه ي مخالف مي پيوند. او به پيشنهاد عمويش به شهرش، رونيز، برمي گردد و علت پيوستن خود را به فرقه ي قشريه، شناخت دشمن ذكر مي كند. وی بعد از انجام امر تسعير به عنوان مباشر دارالمفتاح انتخاب شده و موظف به نگارش تاريخ فرقه مي شود.

گزیده ای از کتاب : 
حالا كه فقط يك دست تنها برايتان باقي مانده، چرا حتي اگر صداي سازي هم كه نباشد؛ آن ها را به رقص درنمي آوريد. يا آنكه اگر حتي يك پاي تنها برايتان باقي مانده است، چرا بر زمين نمي كوبيد تا همه ي جسمتان به رقص درآيد. يا آنكه حتي اگر هيچ پايي در مجموعه ي جسمتان باقي نمانده است، چرا فقط وظيفه ي حمل جسمتان را به دست ها مي دهيد، چرا وظيفه ي پاي كوبي پاهاي غايبتان را به دست ها نمي دهيد تا الباقي جسمتان در رقص به گردش درآيد.

برايشان گفتم اصلا مهم نيست جسمتان در غياب دست ها و پاها باشد، بايد رقصيد اگر شده با تكان سر يا ابروها. به اعضاي تنتان مجال دهيد كه رها شوند از قيد رنج هاي شما.