نویسنده : مایک مک‌کورمک

   ترجمه : آرمین کاظمیان

نویسنده ایرلندی متولد منطقه ی ییلاقی مایو، فلسفه و زبان انگلیسی خواند و در سال 1996 با اولین مجموعه داستانش، جایزه ی ادبی رونینگ را به خود اختصاص داد. (استخوان های خورشیدی) سال 2016 منتشر شد و بسیاری از جوایز ادبی آن سال را برنده شد این رمان، جریان سیال ذهن یک مرد ایرلندی میان سال به نام مارکوس کانوی را ثبت می کند که بسیار شبیه به مونولوگ های مولی بلوم در رمان اولیس نوشته ی جیمز جویس است. این کتاب همچون یک جمله ی رودمانند نگاشته شده... استخوان های خورشیدی، یک رمان تجربی موفق محسوب می شود اما بیش از آن ، یک داستان انسانی پسندیده است.
(تا از ابتذال و یاسی که در زندگی روزمره مان بر ما مستولی می شد عبور کنیم، به گونه ای که در عشقی که راه مان را به سمتش یافته بودیم، درهم پیچیدیم، لحظه ی ذوب شدنی که در آن، از ما، فقط آن چیزی که خالص و حقیقی است به جا بماند، هر چیز دیگری بسوزد و نابود شود و ما را با احساس هایی، برهنه رها کند، احساس هایی که برای ارزانی کردن بهترین هایمان به یکدیگر و به دنیایی که در اطرافمان ساخته بودیم، گشوده و آماده اند، و این چیزی بود که خوشبختانه در آن زمان به قدر کفایت اتفاق افتاد، تا در میان سالی به ما فرصت بدهد که پشت میز، روبه روی یکدیگر بنشینیم و نشان بدهیم که چنین شور و حرارتی، چنان که باید و شاید در ما وجود دارد و این بخش از ما، کوچکترین تغییری نکرده است، در همین حال همه ی این افکار، چونان سیلابی مدام در من جریان دارند.)