این مجموعه با عنوان «کوتاه بیا! عمرم به نیامدنت قد نمی‌دهد...» که شامل 200 شعر کوتاه است، در حقیقت شعرهای دو سال اخیر کامران رسول‌زاده شاعر را دربرمی‌گیرد.

کامران رسول‌زاده در این کتاب نظریه‌ای را با عنوان «شعر هولوگرامریک» یا «چند دستوری» مطرح کرده که شعرهایش نیز به گونه‌ای اجرای این نظریه است. به عقیده وی: شعر، اتفاق دائماً تازه‌ای است که در لحظه ناشناخته‌ای از ذهن مخاطب، به ناگهان رخ می‌دهد. شاعر، از نگاه مدرنیته، خود، تنها یکی از مولفه‌های شعر است، نه بیشتر. یکی دیگر از مولفه های اساسیِ ساختارِ شعر، «دستور زبان» یا همان «گرامر» است؛ بستری که زبان در آن شکل می‌گیرد و به اندیشه که غایت آمالِ زبان است، نزدیک می‌شود.

در ادامه این مطلب که پشت جلد کتاب درج شده، آمده است: فرض کنید «دستور زبان» در تشخیص نقش یک واژه دچار ابهام شود، اینجاست که هولوگرامی چندوجهی از «معنا» و «معناگریزی» در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد و این یکی از وجوه زیبایی است. این اتفاق، نه تشبیه است نه استعاره، نه کنایه و نه حتی ایهام. بلکه فرآیند متفاوتی است که در آن دستور زبان یا گرامر مثل یک هولوگرام، رفتارِ معنایی شعر را به طور دایم تغییر می‌دهد.