نویسنده : اروین پانوفسکی

   ترجمه : هادی ربیعی

اروین پانوفسکی یکی از متفکران بزرگ قرن بیستم بود. وی در آلمان متولد شد و به تحصیل پرداخت. در دانشگاه هامبورگ به تدریس تاریخ هنر پرداخت و سپس به همراه خانواده اش مجبور به فرار از رژیم نازی شد. وی عضو مؤسسه ی مطالعات پیشرفته ی پرینستون شد و در سال 1948 دومین درس‌گفتار سالانه ی ویمر در کالج سن وینسنت را ایراد کرد. پانوفسکی متواضعانه درس گفتار خود را «تلاش همراه با تردید دیگری برای برقرار کردن ارتباط میان معماری گوتیک و فلسفه ی مدرسی» توصیف کرد، اما این اثر بیش از نیم قرن به زبان های متعددی منتشر شد. این متفکر دقیق و عمیق از موهبت تحصیلات کلاسیک به همراه عشقی وافر به تفکر قرون وسطایی برخوردار بود. درس گفتارهای ویمر او به هیئت گواهی بر تکریم انسانی ممتاز نسبت به میراث انسان گرایی مسیحی برجای مانده است.

- از متن کتاب .