این کتاب شامل مجموعه‌ای از شعرهای سپید است که در کنار هر کدام طرحی از اردشیر رستمی به چاپ رسیده است.

در یکی از شعرهای این مجموعه می‌خوانیم:

«سکوت می‌کنم
و حنجره‌ام به شکل
سیاه‌چاله‌های کیهانی در می‌آید
تا تمام کلمات را به قعر خود بکشد
من کهکشانی از کلمات شده‌ام
که می‌توانی بی صدا بخوانیم
اکنون کلمات ناگفته در سکوتم
به بی وزنی فضایی که اشغال کرده‌اند
بر لب‌های دیگران زمزمه می‌شوند»