نویسنده : فریده رازی

نقالی در ایران قدمتی طولانی دارد و در حفظ بخشی از فرهنگ و سنت‌های بومی ایران‌زمین نقش بسیار مهمی ایفا کرده است، به خصوص در دوره‌هایی که مردم از توانایی خواند و نوشتن بی‌نصیب بودند، و طبعا نقل شفاهی اسطوره‌ها و آموزه‌های آیینی رواج داشته است. مبنای نقالی به صورت کنونی داستان‌های معروف حماسی به‌ویژه شاهنامه‌ی فردوسی است. این هنر در زمان صفویه به اوج خود رسید و تا زمان ما ادامه یافته است.