(گذری بر فرهنگ و سازوکار آسیابانی در شوشتر)

نویسنده : حسین احمدپناه ،ناهید احمدپناه

کتاب حاضر حاصل خاطرات و تجربیات حسین احمد پناه از زندگی در شهر شوشتر و مشاهدات او در آسیاب هاست. این کتاب به ارائۀ مطالبی دربارۀ شهر شوشتر، رودخانه ها و سدبندهای مهم در ایجاد سازه های آبی این شهر، آسیاب ها، کارخانه برق و کارگاه های مهم، حرفه ها و خرده فرهنگ های شوشتر و … می پردازد.

گزیده ای از کتاب :

اتاق هم کف

اتاق هم کف بالاترین اتاق آسیاب بوده و هم سطح با زمین است. این اتاق برای گونی های گندم و جو، رفت و آمد و نشیمن مشتری ها، همچنین محلی برای توزین بار و نگه داری ترازوها، ابزار مربوط به جا به جایی غلات و سنگ آسیاب، دِریا، کوله بارها و غیره بود.

به کارگری که در این اتاق کار می کرد «مُزیر بالا» به معنای کارگر بالا می گفتند.

مُزیر بالا از بین کارگران جوان و چالاک و قابل اعتماد انتخاب شده و در غیاب صاحب یا مستاجر آسیاب، به عنوان مدیر آسیاب شناخته می شد. لازم به ذکر است برخی از آسیابان ها مستاجر بودند و آسیابی متعلق به خود نداشتند. به همین ترتیب بعضی از مالکین که اشتیاقی به حرفه پدری خود نداشتند، آسیاب پدری را به آسیابانان اجاره می دادند.