(بررسی تاثیر اجتماعی ادبیات معاصر)

نویسنده : داوود قلاجوری

در اين مجموعه از تاثيراتي كه آثار ادبي هنرمندان قرن معاصر بر وضعيت اجتماعي و زندگي مردم جامعه خود نهاده است سخن به ميان مي آيد و نويسنده با استناد بر مقالاتي كه در مطبوعات آن دوران به چاپ رسيده اند به روشنگري در رابطه با اظهارات مايكل هيلمن مي پردازد.

گزیده ای از کتاب :

از ديدگاه هيلمن، نويسندگان و شاعران مدرنيست دوران پهلوي تلاش مي كردند از طريق آثار خود سطح شعور سياسي و اجتماعي توده ها را بالا ببرند، اما تلاش آنان با شكست رو به رو شد. وي معتقد است: «در يك ارزيابي كلي، معناي پيروزي انقلاب اسلامي اين است كه رژيم پهلوي در مدرنيزه كردن ايران ناكام ماند و بنابراين تلاش نافرجام شاعران و نويسندگان ايراني در بين سال هاي 1953 تا 1977 كه مي خواستند ادبيات را به نهضتي اجتماعي تبديل كنند، در دل آن ناكامي جا دارد.» در همان مقاله، هيلمن اضافه مي كند كه نويسندگان مدرنيست ايران هياهوي فراوان درباره غرب زدگي به راه انداخته بودند، اما در واقع خودشان و هنرشان تحت تاثير افكار و الگوهاي غربي بود. كلمه روشنفكر و برخورد روشنفكرانه با مسائل، كه اين نويسندگان به آن اهميت فراوان مي دادند، خود پديده اي غربي بود. البته اين افراد در لباس شاعر و نويسنده و نمايش نامه نويس صاحب توانايي هايي بودند، اما به عنوان متفكرين سياسي و اجتماعي چندان تبحري نداشتند. چرا؟…