نویسنده : محمد شیبانی

نویسنده در کتاب حاضر با نگاهی فلسفی، معنوی و عرفانی هفت شهرِ روشن، آبی، سرخ، مینا، گریه ها و خنده ها، زیتون و سکر را به تصویر می کشد و روایت درخوری را از سفر خیالی خود به این شهرها در اختیار مخاطب قرار می دهد.

گزیده ای از کتاب :

پس از هفتاد سال، دوباره فرهاد از بیستون نمایان می شد مردمانِ شهر، شهر را با جان و دل آذین می بستند. در این هفتاد سال، شیرین، نمازِ عشاق می خواند. باد، پیراهنِ نیلیِ شیرین را در سال هفتادم می ربود. شیرین بعد از هفتاد سال جامه عوض می کرد. جامه ای سرخ و شاداب می پوشید. همه ی مردمان می دانستند، در روزِ جامه پوشیدنِ شیرین، فرهاد نمایان می شود. هفت بار این اتفاق در شهرِ سرخ افتاد. حوادث بی کم و کاست تکرار شد. تا عاقبت این دُور، به عدد هشت رسید. فرهاد باز مشتاق بود، که شیرین را به تالار آیینه ببرد. فرهاد همه ی خاطرات تلخ آیینه را خوب به خاطر داشت. شیرین و فرهاد هر دو به تالار آیینه رسیدند. شیرین، فرهاد را در آغوش گرفت. لبِ حافظ همخانه ی الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها شد. نظامی جامِ شیرین نوشید. عطار نیشابوری از خوابِ چندساله بیدار شد. نیشابور در رنگین کمانِ هفت شهرِ عشق به خیمه ی معاشقی نشست.