(از سراينده‌ای ناشناس در اواخر قرن پنجم هجری)

به کوشش : مارلیون فان‌زوتفن 

   ترجمه : ابوالفضل خطیبی 

«از دیرباز که روایات مربوط به خاندان‌های بزرگ ایرانشهر با روایات کیانی درآمیخت، اعضای دو خاندان نقش مهمی در تکوین و گسترش این روایات بر عهده داشتند: یکی خاندان کارن به رهبری گودرز و دیگری خاندان سکایی رستم.
بخش مرسوم به پهلوانی شاهنامه پر است از پهلوانی‌های اعضای این دو خاندان در جنگ‌ها و لشکرکشی‌های گوناگون بر ضد دشمنان ایرانشهر. از میان این دو خاندان، پهلوانان خاندان رستم، چه در شاهنامه و چه در بیرون از شاهنامه نقش پررنگ‌تری بر عهده داشتند؛ به‌ویژه سام، پسرش زال و رستم نامدار پسر زال و فرامرز پسر ستم.
در بیرون از شاهنامه منظومه‌های گوناگونی در شرح پهلوانی‌های خاندان رستم پرداخته ‌شده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
گرشاسپ‌نامه، در شرح دلاوری‌های گرشاسپ، نیای نامدار این خاندان، سام‌نامه درباره‌ی پهلوانی‌ها و عشق‌ورزی‌های سام، دو تحریر از فرامرزنامه (بزرگ و کوچک) درباره‌ی فرامرز و کشورگشایی‌های او در هند، بانوگشسپ‌نامه دربار‌ه‌ی بانوگشسپ دختر رستم، جهانگیرنامه درباره‌ی جهانگیر پسر دیگر رستم، برزونامه درباره‌ی برزو پسر سهراب، آذربرزین‌نامه درباره‌ی آذربرزین پسر فرامرز و شهریارنامه در شرح جنگ‌های شهریار پسر برزو. فرامرز قهرمان فرامرز‌نامه چه در زمان حیات رستم در حماسه‌ی ملی و چه پس از مرگ او بیش از فرزندان دیگر او شهرت یافت و در قرن‌های چهار و پنج هجری داستان‌های بسیاری از پهلوانی‌های او بر سر زبان‌ها بوده و کتاب‌های مستقلی درباره‌ی او هم به نثر و هم نظم وجود داشته که بی‌گمان همه‌ی آن‌ها به منابع مکتوب پهلوی در زمان ساسانیان می‌رسیده است.»