نویسنده : مولانا جلال‌الدین محمد بلخی    

گردآورنده : مهدی سلطانی

کتاب شفاخانه مولانا مجموعه ای از شیواترین وپرشورترین نیایشهای مولانا جلال الدین محمد (مشهور به مولوی) است.

این نیایشها از حدود ۶۰ هزار بیت مولوی در مثنوی معنوی ودیوان شمس تبریزی استخراج شده وبنا به موضوعشان در ۱۲ فصل تنظیم گردیده اند.

در آخر هرفصل توضیحاتی کوتاه جهت سهولت درک برخی از کلمات واصطلاحات مندرج دراشعار نیز آمده است.

فصل اول تحت عنوان اهمیت دعا وفواید آنست وابیات بسیاری از مولانا دراین باب آمده:

اندرین ره می تراش ومی خراش تا دم آخر دمی غافل مباش

دوست دارد یار این آشفتگی کوشش بیهوده به از خفتگی

در فصل دوم تحت عنوان کیفیت دعای مقبول تاکید می شود که "حال-مهم است نه-قال-!

ما زبان راننگریم وقال را ماروان را بنگریم وحال را !

درفصل سوم تحت عنوان تشویق به دعا توصیه هایی از مولانا آمده:

تو مگو مارا بِدان شه بار نیست باکریمان کارها دشوار نیست !

ومارا به فروتنی وتواضع فرا می خواند تاسرسبزی وطراوت روح دست دهد:

ازبهاران کی شود سرسبز سنگ؟! خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ !

درفصل چهارم تحت عنوان دعاهای عابدان وتائبان ابیات پرشوری از نیایشهای مولانا آمده:

ای خدا این سنگِ دل را موم کن ! ناله اش را تو خوش ومرحوم کن