نویسنده : علی دشتی

   زیرنظر : مهدی ماحوزی

ما از شاعر نمی‌خواهیم علم طب بداند، گوته را برای معلومات گیاه‌شناسی او احترام نمی‌كنند،‌ از شاعر رقت احساس می‌خواهند تا بتواند عواطف و حسیات خود را در قالبی زیبا بریزد، از شاعر اندیشه‌های انسانی و سیر به طرف خوبی و زیبایی می‌خواهیم، اصل قضیه، انسان شدن است و از این حیث خیال می‌كنم حافظ بیش از هر شاعری این چنین بوده و این كتاب برای بیان قراین و تقریباتی نگاشته شده است كه این معنی را نشان می‌دهد.