نویسنده : صابر محمدی

شعری از این کتاب : 

این شعرِ تزریقی سوراخ‌سوراخ است
 
 
 
سوراخِ اول:
کنایه از چپ و راست
وارد سطر می‌شود
از شهر گریزان‌اند
جای تو این‌طور خال‌خالی شده
 
 
سوراخِ دوم:
من ورودی ندارم
دروازه‌ها همیشه راحت خر می‌شوند
 
دهانه‌ی وسط:
غاری شده این بازو
چه‌قدر کارگرِ خونی زیر آوار مانده
 
سنگ‌کوبِ دوم:
سوزنِ دیوانه‌ی گوشه‌ی اتاقِ حجم‌آلود!
با سیگارِ روشن بپرم زیر تزریق؟
 
این شعرِ تزریقی سوراخ‌سوراخ استِ آخر:
سیبل‌آزاری
آخر و عاقبت خوشی ندارد.