نویسنده : میرناصر خورسند

 آنچه در طول سال های پژوهش جهت تالیف این اثر مرا به خود مجذوب میکرد.نقش آموزش و تبلیغات و فراتر نقش رسانه ها در شکل دادن ذهنیت ها و افزایش ظرفیت های انسان ها در پذیرش واقعیت ها و نیز دست شستن از اندیشه ها و آرای بی اساس و روی آوردن به اخلاقیات و کمالات انسانی بود.مردمی که بیش از این آوای برابری طلبی و انسان شمرده شده هر سیاهی را در دم خفه میکردند،مردمی که در دامان خویش«کوکلوس کلان»ها را می پروریدند تا سیاهان را اخته کنند،مردمی که در اتوبوس های شان جایی برای سیاهان نداشتند و در نظام آموزشی شان،سیاه پوستان را متحول شدند که سیاه پوسای از تبار کنیایی های مهاجرت کرده و به وطن شان را به عنوان شخص اول مملکت خود بر میگیزنند و این معجزه تنها از طریق آگاهی اتفاق می افتد و آگاهی فقط از طریق رسانه های آزاد منتقل می شود. اما چند کلام از خودم من در سال 1310 خورشیدی در سرزمین سرسبز و حاصلخیز گیلان،شهر رشت متولد شدم.دوران ابتدایی و متوسطه را تا کلاس یازدهم در شهر رشت به پایان رسانده برای گرفتن دیپلم ششم متوسطه به تهران رفته و در دبیرستان موی تهران مشغول به تحصیل شده و پس از آن در کنکور دانشکده فنی دانشگاه تهران و سایر دانشکده های دانشگاه شرکت کرده و علاوه بر قبولی رشته های فیزیک و زبان،در رشته مهندسی شیمی دانشکده فنی قبول شده و پس از دریافت درجه فوق لیسانس از طرف مسئولان ذیربط به خارج از کشور رهسپار گردیده و پس از گذراندن دوران آموزش به شیراز رفته و در مجتمع پتروشیمی مشغول به کار شدم پس از وقع جنگ هشت ساله عراق علیه ایران به جنوب منتقل شده و در بندر ماهشهر مسئول عملیات پتروشیمی ایران-ژاپن گردیدم و پس از بمباران صنایع به دستور معاون وزیر نفت به تهران برگشته و در سایر صنایع به عنوان مشاور کار کردم.در ایام فراغت نخست به نوشتن کتاب طلیعه داران صنایع پتروشیمی پرداخته و بعد از آن به تهیه کتاب حاضرمشغول شدم،که امیدوارم مورد نظر خوانندگان محترم قرار گرفته و این حقیر را به خاطر اشتباهاتی که ممکن است در امر نگارش پدید آمده باشد ببخشایند و از راهنمایی های بی دریغ و خردمندانه خویش مرا خورسند و سپاسگزار فرمایند. آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید.