(چگونه شور و شوق در کار و زندگی‌تان می‌تواند یک وضعیت معمولی را به یک حالت خارق‌العاده تبدیل کند؟)

نویسنده : مارک سنبورن

   ترجمه : مهدی خادمه‌الرسول ،محمد صداقتی‌جهرمی

کتاب انگیزشی، جذاب و قدرتمند پیش رو بر اساس داستانی واقعی نگارش شده و از فردی کاملا معمولی به نام فِرِد حکایت دارد، مردی که با وجود شغل نه چندان مسحور کننده اش خدماتی چشمگیر ارائه می دهد و نحوه عملکرد او و آشنایی با شخصیتش می تواند فِرِد را در وجود همه افراد بیدار کند. به این ترتیب جامعه مملو از انسان های فوق العاده ای خواهد شد که با تعهد و خلاقیتی مثال زدنی پیش می روند و دنیا را تحت تاثیر قرار می دهند، افرادی که برای چیزی فراتر از خواسته ها و انتظارات شان تلاش می کنند.

گزیده ای از کتاب :

مارتین لوترکینگ گفت: «حتی اگر فردی قرار است خیابان ها را جارو بزند، باید همان طور جارو بزند که میکل آنژ نقاشی می کرد و بتهوون موسیقی می نواخت و شکسپیر شعر می سرود. او باید به گونه ای خیابان ها را جارو بزند که مخلوقات آسمان و زمین بایستند و بگویند اینجا یک پاکبان عالی زندگی می کرد که کارش را به خوبی انجام می داد.»

فرد پستچی این را فهمیده بود. او گواه این نکته است که هیچ شغلی بی اهمیت یا عادی نیست، اگر توسط افراد خاص و فوق العاده انجام شود. سیاستمداران مایلند که به ما بگویند کار، به مردم کرامت می بخشد. من هم موافقم. اینکه شغلی باشد تا یک نفر بتواند برای خود و خانواده اش یک زندگی بسازد بسیار مهم است. ولی این فقط نیمی از معادله است. آنچه به اندازه ی کافی گفته نشده این است که مردم، به کار کرامت می بخشند.

شغل بی اهمیت وجود ندارد. صرفا افرادی وجود دارند که در کارشان احساس بی اهمیتی می کنند. شاید این دلیلی باشد که بی. سی. فوربس، بنیانگذار افسانه ای مجله فوربس گفت: «یک راننده کامیون درجه یک بودن، اعتبار و رضایتمندی بیشتری دارد تا یک مدیر اجرایی درجه دهم».

من راننده تاکسی هایی را دیده ام که از بعضی مدیران رده بالا که انگیزه ی عالی بودن را از دست داده اند، بیشتر الهام بخش بودند. در حالی که جایگاه، هیچ وقت عملکرد را تعیین نمی کند. نهایتا نحوه ی عملکرد است که جایگاه را در زندگی تعیین می کند. دلیلش این است که جایگاه بر اساس نتیجه ی کار تعیین می شود، نه نیت کار. در حقیقت، انجام دادن آن کاری که دیگران معمولا فقط حرفش را می زنند.