(هنر غلبه بر اضافه‌کاری ،شتابزدگی و زندگی بی‌کیفیت)

نویسنده : سلسته هدلی

   ترجمه : رامین کریمی

کتاب حاضر با توجه به حقایقی که دنیای امروز ما ادم ها را شکل می دهند نگارش شده است. دنیایی که در آن بر کار و تلاش تاکید شده و افراد همواره از میزان تلاش خود و بهره ای که از آن به دست می آورند احساس نارضایتی می کنند. دنیایی که همه چیزش به سوی دیجیتال شدن پیش می رود، ارز الکترونیک، کار الکترونیک، روابط الکترونیک و… . جهان کنونی ما بسیاری از ارزش ها را به سمت نابودی سوق داده، خانواده و کرامت انسانی را به گوشه ای رانده و بیماری سهمگین فردیت را گسترش داده است. در حقیقت ما اعتدال را از میان برده ایم و برده ی زمانه شده ایم.

نویسنده تلاش دارد تا با این حقیقت تلخ مقابله کند، او نشان می دهد که باید چطور از زندگی ماشینی و پرخروش خود دست بشوییم و بی ان که از خیر موفقیت و بازده شغلی بگذریم در سایه ی انصاف و تعادل به سوی سعادتی که از طریق توجه کردن به سرشت مان حاصل می شود حرکت کنیم.

گزیده ای از کتاب :

قدیم ترها وقت بیشتری برای خودم و دوستانم صرف می کردم. یادم هست که به عنوان هدیه ی کریسمس می نشستم شعر می گفتم و کارت هایی با دست خودم برای آن ها طراحی می کردم. گویا هرچه وضع جیبم بهتر شده، زمانم برای این جور کارهای دلی، کمتر شده است. حالا تنها چیزهایی که می توانم زود انجامشان بدهم، پرداخت قبض هاست. اول خیال می کردم گرفتاری های کاری مانع رسیدگی ام به امور دیگر زندگی می شود. اما اگر این طور بود حالا که از کار استعفا کرده ام باید وضع عوض می شد. اگر مسئله کارم بود، حالا باید زمان آزاد زیادی داشته باشم. اما این طور نشده است. سال 2018 بود که فهمیدم زمان آزاد کمتری نسبت به زمان کارمندی ام دارم. سرانجام به این نکته پی بردم که درک ما از زمان و رابطه مان با آن است که اهمیت دارد. پیش از انقلاب صنعتی، زمان با واحد روزها و فصل ها سنجیده می شد. اما در عصر صنعتی، مفهوم زمان و درک ما از آن متحول شد. در مطالعه ای توسط استنفورد دوُ و جولیان هاوس از دانشگاه UCLA، آن ها شرکت کنندگان در یک آزمون را به دو بخش تقسیم کردند. دو گروه، هر کدام هشتاد و شش ثانیه از یک اپرای معروف را گوش کردند و می بایست به پرسش هایی پاسخ می دادند. سپس به گروه ها این امکان داده شد که بین گوش کردن به موسیقی لذت بخش به صورت رایگان و پاسخ به پرسشنامه های بیشتر در ازای پول، یکی را انتخاب کنند. تقریبا همه شرکت کنندگان گزینه پاسخ به پرسشنامه در ازای پول را انتخاب کردند. این یک واقعیت تلخ در زندگی اغلب ماست. ما عمرمان را به پول می فروشیم. چون گمان می کنیم با پول می توانیم همه چیز بخریم. اما خیلی چیزها با پول خریدنی نیستند مثل خوشبختی.