نویسنده : احمدبن‌عمر نجم‌الدین‌کبری

   ترجمه : قاسم انصاری

«احمد بن عمر بن محمد بن عبدالله» معروف به «نجم‌الدین کبری»، در سال 540 ه درخیوق خوارزم چشم به جهان گشود. با تشویق پدرش که از علما و صوفیان بنام عصر بود، مقدمات علوم را در شهر خود و بلاد دیگر خوارزم به خوبی فرا گرفت. وی در تکمیل علوم و سماع حدیث جهدی فراوان داشت. شوق دانش‌اندوزی، او را به سفرهای دور و نزدیک واداشت که از آن جمله در تبریز به حضور امام ائمه‌الحدیث «ابومنصور محمد بن اسعد بن محمد خوره» رسید و کتاب «شرح السنه و مصابیح را در خانقاه زاهدة آن شهر به خط خود نوشت. شیخ، سرسلسلة طریقة «کبرویه» بود و مریدان فراوانی داشت که تنی چند از ایشان به داشتن درایت، کرامت و آثار ذی‌قیمت از مفاخر و بزرگان صوفیه به شمار می‌آیند، چون: مجدالدین بغدادی، شیخ بهاءالدین زکریا و... شیخ زمانی که حدود هشتاد سال داشت، در هجوم وحشیانة تاتار به ایران، چنان که شایع است، قتل و غارت مسلمانان را تحمل نکرد و پیشاپیش دیگران به جنگ و مقابله با مغولان پرداخت، تا این که تیری در سینه‌اش نشست و در 618 ه . به شهادت رسید. در کتاب حاضر، ضمن بیان زندگی‌نامة شیخ نجم‌الدین کبری، راه رسیدن به درگاه وحدانیت از نگاه شیخ بیان شده است. در این گذر، از اشعار و آیات فراوانی نیز بهره گرفته شده است. همچنین در پایان کتاب فهرست اعلام، مکان‌ها، نام کتاب‌ها، آیات قرآنی، احادیث و اشعار ضمیمه شده است.