(نمایشنامه‌ی مینیمال 9)

نویسنده : آرام محضری

علیرضا: ببین «خسرو»،خودتم می دونی که این راهش نیست... الان عصبانی هستی...اگه مهلت بدی بگذره،بعد آروم میشه و زندگی ادامه پیدا میکنه...مگه این زندگی چه ارزشی داره؟... ما،سرد و گرم چشیده ایم،چیشد؟...همه اش تموم شد...! اینم تموم میشه...! یادته؛یه روزایی خیال میکردیم همه ی زندگی،توی اون محله خلاصه میشه اما حالا که بهش فکر میکنیم،میبینیم هیچ چیز اون محله؛اونقدرها هم مهم نبود..! بچگی مون،انقلاب،جنگ،تیر،ترقه،بمباران...یادته؟برای اتوبوس سوار شدن هم پول بلیط نداشتین... کدومش الان اهمیت داره؟ «خسرو»از روی صندلی بلند میشود و کلت را در کمرش میگذارد. خسرو:...اما اینطور یادم نیست...! یه چیزایی همیشه با آدمه.