نویسنده : جبران خلیل‌جبران

   ترجمه : ایلیا حریری

«نامه‌های عاشقانه‌ی یک پیامبر» نامه‌های عاشقانه جبران خلیل جبران به معشوقش ماری هسکل است. جبران در سال ۱۹۰۴با ماری هسکل که مدیر مدرسه بود آشنا شد و این آشنایی آغازگر دوستی مادام العمری شد که گاه به سوی عشق نیز کشیده شد. ماری تاثیری شگرف بر نویسندگی او داشت.

«ماری دوست‌داشتنی، تو استعداد فراوانی در درک چیزها داری. تو زندگی‌بخش هستی، ماری. مانند آن روح بزرگی که با انسان دوست می‌شود تا نه تنها با زندگی‌اش همراه شود، بلکه به آن چیزی بیافزاید. آشنایی با تو بزرگترین چیز در روز و شبهای زندگی من است، یک معجزه.

همیشه، همراه با مرد دیوانهٔ، بر این باور بودم که آنهایی که ما را می‌فهمند چیزی در ما را به بند می‌کشند. اما دربارهٔ تو چنین نیست. درک تو از من برایم رهایی‌بخش‌ترین چیزی بوده که می‌شناسم. و در دو ساعت آخر از آخرین دیدار ما، قلب مرا در دستت گرفتی و نقطه‌ای سیاه در آن پیدا کردی. اما به‌محض آنکه آن نقطهٔ سیاه را پیدا کردی برای همیشه از بین رفت و من کاملاً آزاد شدم.

و اکنون تو گوشه‌نشینی در دل کوهها هستی. از نظر من هیچ چیز شادی‌آورتر از آن نیست که در جایی «مملو از جاهای مخفی زیبا» گوشه‌نشین باشم. اما لطفاً، عشق من، اصلاً خطر نکن. یک بار گوشه‌نشینی کردن نمی‌تواند روح گرسنهٔ تو را سیر کند و تو باید قوی و سالم باشی تا بتوانی دوباره گوشه‌نشینی کنی.»