نویسنده : میلان کوندرا

   ترجمه : ایلیا حریری

این رمان به مضامینی از جمله مهاجرت، غربت و نوستالژی می پردازد. دو شخصیت اصلی کوندرا در این اثر، ایرنا و یوزف هر دو مهاجرانی هستند که پس از فروپاشی بلوک شرق به کشورشان چک باز می گردند. ایرنا به همراه شوهرش مارتین و فرزندانش به پاریس مهاجرت می کند و یوزف به دانمارک. داستان حول محور نوستالژی و درد نا آگاهی و یا همان بی خبری از وطن می چرخد.

ایرنا و یوزف یکدیگر را در فرودگاه می بینند .آنها خیلی سال قبل عاشق یکدیگر بودند.ایرنا با دیدن یوزف او و خاطره عشق قدیمی اش را به یاد می آورد، در حالی یوزف اصلا ایرنا را نمی شناسد. کوندرا در این اثر به زیبایی برخورد و واکنش مردم یک کشور را نسبت به مهاجرانی که در شرایط سخت کشور را ترک کرده اند، روایت می کند. برخورد دوستان و آشنایان قدیمی با آنها به گونه ای است که آن ها در کشور خودشان احساس غربت می کنند. ایرنا به اجبار فرانسه را به مقصد پراگ ترک می کند. اوکه پس از مرگ همسرش  در فرانسه با مردی سوئدی به نام گوستاف آشنا شده است،  به خاطر شغل گوستاف به پراگ سفر می کند.

با دیدن یوزف، ایرنا احساس می کند همواره از روی قدرشناسی با مارتین و گوستاف بوده است و این حس، علاقه ایرنا به یوزف را چند برابر می کند تا اینکه بعد از وقتی که ایرنا و یوزف با هم بودند، ایرنا متوجه می شود یوزف اصلا او را نشناخته است و هیچ خاطره ای از عشق سالهای دورشان در ذهن یوزف باقی نمانده است. کوندرا در این اثر به داستان اودیسه و شخصیت اصلی داستان، اولیس اشاره می کند. او که برای جنگ به تروا می رود، سالها نمی تواند به سرزمینش ایکاتا باز گردد. به زعم عده ای کوندرا با  اشاره به اولیس سعی داشته تا یک رابطه این همانی بین ایرنا و اولیس برقرار کند تا وضعیت ایرنا برای خواننده ملموس شود.