نویسنده : گنجعلی صباحی

   ترجمه : بهروز مطلب‌زاده

زندگي نامه اي سرشار از عشق و عاطفه و سرشار از لطافت و احساسات نيكو. كتابي جذاب، حكايتي از دردها، رنج ها، شادي ها و عبور از روزهاي پر فراز و نشيب زندگي. متني كه در هيچ كجاي آن نفرت و كينه توزي مشاهده نخواهد شد و جز براي انسان دوستي كلمه اي به كار برده نشده است. لحني نيكو و كلامي بزرگمنشانه حتي در قبال دشمنان و بدخواهان. اثري شگرف كه به زيبايي تمام روايت شده است و تاثيراتي خوب بر مخاطب مي گذارد.

گزیده ای از کتاب :

نشسته بودم و در عالم فكر و خيال غروب آفتاب را تماشا مي كردم و به اين مي انديشيدم كه چگونه آفتاب شعاع خود را به آرامي از اين دشت سرسبز بي انتها برمي چيند. چشم انداز شاعرانه و زيبايي بود، اين مناظر اصلا شباهتي به مناظر غروب آفتاب ديار ما نداشت. در اينجا نه از آن كوه هاي عظيم سر به فلك كشيده و پرتگاه ها و دره ها خبري بود و نه از زمزمه ها و شرشر آب هايي كه چون لالايي مادران، دل و جان آدم را مي نواخت، اثري ديده مي شد. تا چشم كار مي كرد صحرا بود. صحرايي پوشيده از علف هاي سبز و مخملين و انبوه درختان درهم تنيده جنگل كه در آن دور دست ها به چشم مي خورد.