نویسنده : منصوره حسینی

قصه‌اي كه از دختري شكل مي گيرد و نگاهي در آينه، عناصري بي جان كه در دل داستان قهرماناني هستند و بايد جدي گرفته شوند، حالات دروني زني كه با دقت و نكته سنجي در هاله اي از شك و واقعيت توصيف مي شوند، نكاتي ريز كه به كليتي جامع منتهي مي شوند و محتوايي عميق را به بار مي نشانند. كتاب حاضر را بايد با دقت و حوصله خواند و از سر هيچ خطي بي توجه عبور نكرد.

گزیده ای از کتاب :

گاهي فاصله مي شدم، فاصله اي بين زمان و مكان. تو غبار بي رنگي فرو مي رفتم، تو عمق يه گودال، اون وقت دلم پرپر مي زد، هول ورم مي داشت، خيلي طول مي كشيد، تا يواش يواش بيام، بيام تا به برسم به كف زمين. به زمين آتليه رسيدنم خودش مكافات بود، دنيا يه دفعه عوض مي شد… يه سالن درندشت، پرده هاي يشمي سير، چراغ هاي پرنور، يه سكوي بلند، يه زن برهنه ي مادرزاد… و كف سالن، چهارپايه و سه پايه و عسلي، آدم هايي كه پشت به در و ديوار و رو به زن برهنه نشسته بودن…