نویسنده : امید عطایی‌فرد 

نگاهي به آيين كشورداري در ايران و آنچه كه باعث رويگرداني مردم از پادشاهي گرديد. كتابي كه نگاهي به رهبري يك جامعه و آسيب شناسي آن دارد، به گونه اي متعادل و به دور از هر قصد و يك جانبه نگري. بررسي مسائل از ديد جامعه شناسي، جغرافياي تاريخي و زوايايي كه پيش از اين آنگونه كه شايسته است به آن توجهي نشده. دريچه اي به سوي كتابهاي ارزنده تر در اين باب.

گزیده ای از کتاب :

پادشاه نمونه در ايران، غالبا يك راهنما و راهبر معنوي و اجتماعي است. فرمانرواييست كه عصر جديدي را در تاريخ كشورش آغاز مي كند و رستاخيزي را در حيات ملي باعث مي شود. وي سازنده دوراني تازه و پديد آورنده ي سازمانهاي اجتماعي و اداري جديدي است. و در عين حال، همه جا به ساختن جاده، سد وغيره مي پردازد و بطور كلي رفاه و بركت تازه اي را براي ملت خود به ارمغان مي آورد. اما پادشاه نمونه در ايران يك ويژگي ديگر نيز دارد؛ وي وظيفه ارشاد ملت خود را دارد و اين وظيفه بالاتر از وظيفه زمامداري مادي است. شاه واقعي ايران، شاهي است كه مرشد ملت خود باشد.