نویسنده : محمد یوسفی 

تابو از زبان پولی‌نزی به معنی مقدس و ممنوع است. طبق آیین پولی نزیان، شخص یا چیزی را که دارای سجیة مقدس، و از تماس با دیگران ممنوع باشد، تابو گویند. هم‌چنین اهالی جزایر واقع در اقیانوس کبیر، تابو را به معبودی خیالی و موهوم و به تغییر اصح به مقدسات و اشیاء محبوب خویش اطلاق می‌کنند. نگارنده در کتاب حاضر طی داستانی کودک درون و توانستن اموری را که از نظر ما نشدنی است، بیان کرده است: «سعید (راوی داستان) شبی در اتاق خود شبحی را مثل انسان با دو پا و دو دست و یک هیکل بسیار چاق، بدون صورت و اندامی بسیار ناجور را می‌بیند. او می‌خواهد خواسته‌های سعید را برآورده سازد. پاره‌ای از فصل‌های کتاب عبارت‌اند از: آغازی بدین‌گونه؛ پیروزی در زندگی جدید؛ فرار از درماندگی؛ همه‌چیز با عشق؛ گلستان کودک؛ و مراسم یادبود.