نویسنده : دگن كيگن 

   ترجمه : فرهاد كربلايی

رسیدن را رسیدن منع است و نه نرسیدن. نرسیدن را نرسیدن منع است و نه رسیدن. ذهن، منعِ ذهن می شود و ذهن را به نظاره می نشیند؛ کلام، منعِ کلام می گردد و کلام را در می نگردد؛ منع، منعِ خویشتن می آید و پس شاهد خویشتن. منع، منعِ منع است که زمان است.