نویسنده : احمدرضا احمدی 

مجموعه ای از سروده ها در قالب شعر نو از شاعری معاصر که آشنایی کاملش با شعر و ادبیات، نقشی به سزا در آفرینش سروده هایی درخور توجه به دست او ایفا می کند. احمدی سرودن را به طور جدی در بیست سالگی آغاز کرد و تاکنون دفاتر شعری هم چون “از بارانی که دیر بارید، “میوه ها طعم تکراری دارند، “ساعت 10 صبح بود، “بدون دریا از قایق می نویسم و… از او به چاپ رسیده است.

گزیده ای از کتاب :

از دورها خبر ندارم

و نزدیکم بوی رخوت می دهد

هرچه را که به دست آورده ام

باخته ام

در گمنامی

سراغ شاعرانی را می گیرم

که عجله کردند و زود مردند

ساقه های خشک گیاه

در کنارم از باد می لغزند

بسوی ناکامی و تلخی

می روند

چاره ای نیست

باید همه چیز را قبول کرد

و ساکت بود

گل ها در انزوایشان پژمرده

می شوند

و تسلیم باد می شوند