نویسنده : احمدرضا احمدی 

مجموعه ای از سروده ها در قالب شعر نو از شاعری معاصر که آشنایی کاملش با شعر و ادبیات، نقشی به سزا در آفرینش سروده هایی درخور توجه به دست او ایفا می کند. احمدی سرودن را به طور جدی در بیست سالگی آغاز کرد و تاکنون دفاتر شعری هم چون “از بارانی که دیر بارید، “میوه ها طعم تکراری دارند، “ساعت 10 صبح بود، “آواز خوان آوازش را در باران تا سپیده ادامه داد و… از او به چاپ رسیده است.

گزیده ای از کتاب :

آیا من به تو رو آوردم

پس چرا از توصیف تو

عاجز هستم

یک کلامی عادی

دست و پا گیر است

و جواب هیچ سوالی را

نمی دهد

و آن چه پرسیدم

دود شد و به هوا رفت

تنم بی واسطه ی عشق

مرا فرا می خواند

از دادن جواب عاجزم

آیا این آغاز مرگ است

یا مرگ پایان یافته است

همه بشتابیم

به این اندکی امید که مانده

است