نویسنده : احمدرضا احمدی

كتاب حاضر دربردارنده ي چهار نمايشنامه به نام هاي “انبارها”، “پيله ها”، “ماهتاب دريايي” و “تولد اول، تولد دوم” است. نمايشنامه هايي شعرگونه كه در همه ي آنها يك شخصيت زن سعي در نجات جهان و مقابله با نيستي و نابودي و افسردگي دارد.

گزیده ای از کتاب :

مرد صورتك زرد               در باور ما افق از باد و توفان تهي مي شود. تيره بختان به كوچه مي رسند. ساعت طلوع را از ما مي پرسند. در ورطه ي شك رها مي شويم. تيره بختان پير مي شوند و مي ميرند. روزهاي پاياني ماه اسفند است. ما مبدل به گياهان زمستاني مي شويم. بايد پژمرده شويم. لبخندهاي ما در مه و دود ديگر معني ندارد. پس در آفتاب كسي مي ماند. پس در آفتاب كسي مي ميرد.

مرد صورتك آبي                همه ي اميدواري ما به پرنده اي بود كه بعدها دانستيم در قفس مرده است. آيا بايد تلخ باشيم يا بايد با تاخير چندين ساله به خانه بازگرديم. راستي از اين هوا چه سود كه عمق جراحت و زخم را انبوه مي كند و شكوفه ها در ميان راه در هنگام ريختن بر زمين ميوه مي شوند.