نویسنده : فرهاد پیربال

   ترجمه : باسط مرادی

تو مثل موسیقی، بسان رویا، همچون زمان، چنان آرامشی: هرگز نتوانم با تو در آویزم. حریصانه به خود می‌فشرمت می‌بوسمت می‌بوسمت لیک هنوز هزاران فرسخ هزاران سراب فاصله است میان دست‌های تشنه‌ی من و شیرینی چشم‌های آبی تو.