نویسنده : آلکسیس کارل  

   ترجمه : علیرضا جاویدانی

بخشی از کتاب :

...کمیت عقل آنجا که عشق قدم در راه مینهد،در میماند و چنین به نظر میرسد که نیایش، بلندترین قله ی تعبیر را، در پرواز عشق، از میان شب ظلمانی عقل، پیدا می کند. نیایش، اگر با تمام شرایطش انجام شود و با شدت، تداوم و اخلاص همراه باشد هرچه را بخواهد به دست می آورد و هر دری را بکوبد به رویش گشوده میشود.

در نظر ما غربی ها، جناب عقل را بسی بالاتر از عشق است؛ ما داشتن نیروی دماغی را بر قدرت مکاشفه و احساس ترجیح می دهیم، علم میدرخشد در صورتی که مذهب به خاموشی می گراید.ما از دکارت پیروی میکنیم اما پاسکال را رها کرده ایم. ما همچنان در توسعه و تقویت قدرت مغزی خود میکوشیم، اما کوشش های معنوی روح از تکامل باز ایستاده اند. دعا و مراقبه قویترین نیرویی است که انسان می تواند تولید کند، نیرویی است که چون قوه جاذبه زمین وجود حقیقی و خارجی دارد. در حرفه پزشکی، خود من مردانی را دیده ام که پس از آنکه تمام معالجات دیگر در حال آنان موثر واقع نشده بود به نیروی دعا و عبادت از بیماری و مالیخولیا نجات یافته اند.

دعا و نیاز چون رادیوم یک منبع نیروی مشعشعی است که خود به خود تولید می شود. از راه دعا بشر می کوشد نیروی محدود خود را با متوسل شدن به منبع نامحدود تمام نیروها افزایش دهد. وقتیکه ما دعا می خوانیم، خود را به قوه محرکه پایان ناپذیری که تمام کاینات را به هم پیوسته است، متصل و مربوط می کنیم. ما دعا می کنیم که قسمتی از آن نیرو به حوائج ما اختصاص یابد بواسطه همین استدعا نواقص ما مرتفع می شود و با قدرتی بیشتر و حالی بهتر از قبل بر می خیزیم .

هر وقت ما با شور و حرارت خداوند را در دعا و نیاز مخاطب سازیم هم روح و هم جسم خود را به وجهی احسن تغییر می دهیم. غیر ممکن است مرد یا زنی فقط برای یک لحظه به دعا بپردازد و نتیجه مثبت و مفیدی از آن نگیرد.