(چطور زنان یک روستا در ایران انقلابی شدند؟)

نویسنده : مری هگلند

   ترجمه : میترا دانشور

این کتاب روایتگر واقعه ای است که نویسنده به صورت اتفاقی و بدون برنامه ریزی قبلی در روزهای نزدیک به انقلاب سال 57 در حالی که یکی از روستاهای شیراز را برای اقامت انتخاب کرده شاهد آن بوده است. این پژوهشگر آمریکایی به شکلی زنده و مستند شاهد تغییراتی بوده که میان مردم یک روستا که افرادی عادی و معمولی به حساب می آمدند به وقوع پیوسته، مردم و به ویژه زنانی که به جریان جاری در کشور در آن روزهای بحرانی پیوستند و در حقیقت انقلابی شدند. پس از آن نویسنده مشاهدات خود را بعد از گذشت چند دهه از انقلاب در سال 1384 تا 1388 پی گرفته و تغییراتی را که شاهد آن بوده بیان کرده است.

گزیده ای از کتاب :

زنان علی آبادی بیرون از روستا کار نمی کردند و زندگی های محدودتری نسبت به مردان داشتند. در مقایسه با مردان، زنان کمتری در انقلاب فعال بودند، اما فعالیت های افرادی که درگیر بودند نشان از شباهت های قابل توجه با مردان داشت. عقاید آن ها درباره انقلاب هم شبیه بود. مشاهده یا شنیدن درباره بی عدالتی، رفتار منزجر کننده یا خشونتی که عوامل حکومت بر ضد ایرانیان دیگر اعمال می کردند احساسات و نگرش های مشابهی هم در زنان و هم در مردان به وجود آورده بود. در طول پاییز و زمستان سال های 1979-1978 -دوره تظاهرات عظیم و سراسری در کشور- زنان و مردان روستایی بیشتری متقاعد شدند که انقلاب ضروری است، مخصوصا به دلیل وحشت، خشم و یاسی که با مشاهده یا شنیدن خشونت حکومت بر ضد هموطنان خود تجربه می کردند.