نویسنده : شانتال موف و ...

   ترجمه : محمدمهدی ذوالقدری و ...

ریموند پانیکار (1918-2010) در کنار زبان مادری از زبان پدری سخن می‌گوید. شاید بتوان چنین گفت که زبان پدری‌‌ همان فرهنگی است که معنا و مفهوم زندگی و هنجار‌ها و ضد هنجار‌ها را تبیین می‌کند. زبان پدری همچون زبان مادری متنوع و گونه گون است. اگر حقوق بشر را یک زبان پدری برای تمام بشریت قلمداد کنیم به بیراهه رفته‌ایم. پذیرش جهان شمول‌بودن حقوق بشر، جوامع غیرغربی را که خواستگاه‌های فرهنگی متفاوتی دارند مجبور می‌کند تا زبان پدری خود را فراموش کرده و زبان پدری بیگانه‌ای را بپذیرند. حقوق بشر در فرهنگ‌های مختلف متفاوت و مبتنی بر نگرش‌های خاص آن فرهنگ است. به همین دلیل در حوزه حقوق بشر نمی‌توان برای همه فرهنگ‌ها دستورالعمل واحدی صادر کرد. بلکه باید با سرلوحه قرار دادن نقد میان فرهنگی معادل‌های هم ریخت حقوق بشر را در دیگر فرهنگ‌ها پیدا کرد.