(نگاهی کوتاه به چهل غزل صائب تبریزی)

نویسنده : حميدرضا اردستانی‌‌رستمی

میرزا محمدعلی بیگ صائب تبریزی از شاعران بزرگ سبک هندی است که اگر دو شاخه ی ایرانی و هندی را در این سبک بپذیریم، بزرگ ترین شاعر شاخه ی هند، میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی و استادترین شاعر این سبک در ایران، صائب تبریزی است.
محمدعلی بیگ اصالتا تبریزی است و گفته اند که پدرش میرزا عبدالرحیم از تاجران و بازرگانان بزرگ آن روزگار بوده است که شاه عباس اول، او و خانواده اش را مجبور به کوچیدن از تبریز به اصفهان می کند. ناگفته بدیهی است شاعری که در جایگاه استادترین سخنور سبک هندی شناخته می شود، گذشته از استعداد و قابلیت، باید از سوی پدر و البته استادان آموزش دیده باشد؛ از همین روی، او در بیت هایی پدر را سپاس می گزارد و می گوید:
هفتادساله والد پیری ست بنده را
کز تربیت بود به منش حق بیشمار