نویسنده : گروه نویسندگان

  زیر نظر : ناصر فکوهی

انسان‌شناسی شهری به عنوان یکی از زیرشاخه‌های انسان‌شناسی فرهنگی، پیشینه‌ای سی‌ساله در اروپا و پنجاه‌ساله در امریکا دارد. در ایران این رشته نخستین بار با کتاب «انسان‌شناسی شهری» در اوایل ۱۳۸۰ مطرح و تدریس آن در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران آغاز شد. انسان‌شناسی شهری از آن زمان به عنوان یک حوزه کاربردی، جایگاهی هرچه پراهمیت‌تر در مطالعات شهری ایران پیدا کرد. با این حال، کتاب نخست نیاز به منابع و کتاب‌های دیگری داشت تا آن را به واقعیت‌های کاربردی و میدانی مطالعه شهری در ایران پیوند دهد. کتاب حاضر، «انسان‌شناسی فرهنگی شهر تهران» که یک دهه بعد از کتاب نخست منتشر می‌شود، حاصل کاری گروهی است که بر روی شهر تهران به انجام رسیده است.
این کتاب برنده نخستین جشنواره بین‌المللی پژوهش‌های شهری تهران شد که به تیم پژوهشگر آن در انسان شناسی‌ و فرهنگ تعلق گرفت.
در این کتاب، شهر تهران به ده حوزه مفهومی مجزا از جمله «تاریخ»، «فضا»، «زمان»، «محیط زیست»، «اقتصاد»، «قدرت»، «هویت»، «نشانه»، «آسیب» و «بازنمایی» تقسیم شده و در هرکدام مهم‌ترین مسئله یا مسائل آن حوزه به بیان و تحلیل درآمده است. کتاب در فصل نهایی، تلفیقی از حوزه‌های تفکیکشده ارائه داده تا مخاطبان بتوانند به عنوان یک اصل روشی، رویکرد کل‌گرایانه انسان‌شناسی را درک کنند. نکته دیگر درباره کتاب حاضر، رویکرد کیفی همه پژوهش‌ها و فصول و استفاده گسترده آن از روش اتنوگرافی به عنوان روش اصلی انسان‌شناسی است.
مخاطبان اصلی کتاب همه پژوهشگران علوم انسانی و اجتماعی و همچنین متخصصان در حوزه مطالعات شهری است.