(بررسی وضع انسان ،نه فرهنگ)(انسان شناخت 22)

نویسنده : مایکل جکسون

   ترجمه : اصغر ایزدی‌جیران

کتاب حاضر شامل دو مقاله از جکسون انسان شناس، شاعر و رمان نویس نیوزلندی و دو مقالۀ دیگر که آثار و نظرات آلبر پی یت استاد انسان شناسی در دانشگاه ناتر پاریس را مورد بحث قرار می دهد، است. انسان شناسی در ایران بیشتر به فرهنگ شناسی تبدیل شده، از این رو کتاب پیش رو دعوتی است به انسان شناسان ایران تا به انسان شناسی اصیل بازگردند، چیزی که در آن انسان در وضع تجربی اش اهمیت دارد، نه فرهنگ در وضع انتزاعی اش.

گزیده ای از کتاب :

انسان شناسی از آغاز خود به مثابۀ یک علم، حفظ بینشی دوقطبی از انسان با جنبه های خاص و جهان شمول را دشوار یافت. این مسئله، یادآور گروهی از کوران (یا افرادی در تاریکی) در داستان شایع هندی است. کسانی که به فیل نزدیک می شدند تا بدانند که به چه چیزی شبیه است. هرکس به قسمت متفاوتی مثل دم، خرطوم یا عاج دست می زد. با مقایسۀ گفته ها آن ها دریافتند که در مورد ماهیت جانور اختلاف دارند. گرچه همۀ گزارش های آن ها تا حدی درست بود، کل، قابل تقلیل به هیچ یک از قسمت ها نبود. اما اگر کل بیش از جمع همۀ قسمت هاست، چگونه می تواند براساس دانش افرادی معین شود که هرگز درموضع دیدن کل نبوده اند؟ تاریخ انسان شناسی فلسفی این داستان هندی را منعکس می کند. برای دانستن اینکه چه چیزی ما را انسان می کند، باید تمایل به پذیرش چندگانگی نقطه نظرات، بازنمایی ها، استراتژی ها و تجارب انسانی را با تمایل نسبت به چنگ آوردن آنچه همۀ موجودات انسانی می توانند در آن اشتراک داشته باشند، آشتی دهیم.