(چگونه با بخشش از شدت تاثیر گذشته بر حال و آینده خود بکاهید)

نویسنده : سیدنی سایمون

   ترجمه : مهدی قراچه‌داغی

قسمت هایی از این کتاب :

وقتی ماری بالتر بر موانع موجود بر سر راه گذشته ی ناخوشایند خود فائق آمد، وقتی جراحات خود را التیام بخشید و درد را فراموش کرد، در حق کسی لطف بخصوصی نکرد. او برای راضی کردن مادرش، برای راضی کردن زن و شوهری که او را به فرزندی پذیرفته بودند، کاری صورت نداد. نخواست که به آسایشگاه روانی درسی آموخته باشد. به جای همه ی اینها، تنها در حق خود کاری صورت داد. او بخشید تا ذرات زندگی خود را مجددا در کنار هم قرار دهد. او به وجود واقعی خود مفتخر شد. او بخشید تا هر روز صبح برای بیدار شدن، یا هر شب برای خوابیدن، دلیلی داشته باشد. بخشش موضوعی دراین باره است. منظور رهایی از درد و تألم و ادامه ی حرکت برای خاطر خویشتن است. ما می بخشیم تا از باری عاطفی که مدت ها بر دوش مان سنگینی کرده است، نجات یابیم، تا به آزادی برسیم، تا کاری را که مایل هستیم انجام دهیم، تا مقهور شرایط ناخوشایند گذشته نشویم. کسانی که شما را رنج دادند ممکن است تاکنون اقدامی برای جبران انجام نداده باشند. حتی اگر می خواستند هم احتمالا از انجام آن عاجز می ماندند. دراین باره بیندیشید. در تمام مدتی که متألم بوده اید آیا حتی یکی از کسانی که اسباب تألم شما شدند، در مقام عذرخواهی از شما برآمده است تا از بار درد و رنجتان بکاهد؟ آیا کاری کرده تا ناراحتی ناشی از جراحت احساسی شما را که حاصل بی عدالتی او بود، التیام ببخشد؟ آیا کاری کرد تا اوقات خوش ازدست رفته جبران شود؟