نویسنده : مصلح‌الدین سعدی

به تصحیح : محمدعلی فروغی 

برشی از این کتاب : 

یکی از جملهٔ صالحان به خواب دید پادشاهی را در بهشت و پارسایی در دوزخ. پرسید که موجب درجات این چیست و سبب درکان آن، که مردم به خلاف این معتقد بودند. ندا آمد که این پادشه به ارادت درویشان به بهشت اندر است، و این پارسال به تقرّب پادشان در دوزخ.
دلقت به چه کار آید و مسحی و مرقّع
خود را ز عملهای‌ نکوهیده بری دار
حاجت به کلاه بَرَکی داشتنت نیست
درویش‌صفت باش و کلاه تَتَری دار