دو هزار و پانصد سال از تولد تراژدی می‌گذرد و گزافه نیست اگر بگوییم این نوشته‌های شکوهمند از دوران رنسانس به بعد از سرچشمه‌های اصلی ادبیات غرب و الهام‌بخش بسیاری از شاعران و نویسندگان و سایر هنرمندان سراسر جهان بوده است. ‌آیسخولوس را پدر تراژدی می‌نامند، از آن روی که او نخستین شاعری است که با نوآوری‌های خود، چه در پرداخت مضامین و شخصیت‌ها و چه در نحوهٔ اجرای نمایشنامه بر صحنه، این قالب هنری را تکامل بخشید. مضمون نمایشنامه‌های آیسخولوس بیش از هر چیز بر رابطهٔ آدمی با خدایان استوار است. بسیاری از پرسش‌های ازلی انسان در این نوشته‌ها مطرح می‌شود: آدمی تا چه حد مسئول کرده‌های خویش است و تا چه حد محکوم رای خدایان؟ آنگاه که اراده و آرزوی آدمی با خواست خدایان در تعارض می‌افتد چه پیش می‌آید؟ عدالت خدایان به چه معنی است؟ و سرنوشت آدمی آنگاه که از بسیاری قدرت و مکنت سر به طغیان برمی‌دارد، به کجا می‌کشد؟
علاوه بر این آیسخولوس رویدادهای مهم زمانهٔ خود را در نمایشنامه‌هایش بازتاب داده است. این مجموعه برای نخستین‌بار هفت نمایشنامهٔ برجامانده از آیسخولوس را با ترجمه‌ای واحد به فارسی‌زبانان هدیه می‌کند.