نویسنده : ناصر قادری

عنوان مجموعه داستان پرسه گرد، درون مایه ی داستان های آن نیز هست. شخصیت های لایه های گوناگون اجتماع، از پرسه گرد عینی در خیابان ها و محله ها، به پرسه گردی ذهنی می رسند در رویاها و کابوس ها. این پرسه گردها تنهایند، بی پشتوانه ی خانواده و اجتماع و قدرت، و دغدغه ی بیرونی شان غم نان و غم عشق، و دغدغه ی درونی شان، غم کیستی و غم چیستی؛ با زبان هایی مختلف در سطوح طبقاتی مختلف، از زبان محاوره ی حاشیه ی شهر، تا زبان معیار قشر متوسط، تا زبان شاعرانه ی اهل کتاب. مضمون مشترک بسیاری از این داستان ها مرگ است به شکل های متفاوت، و گرایش شخصیت ها به رانه ی مردگی بیشتر است از رانه ی زندگی این کتاب بیش از این که مجموعه داستانی کوتاه باشد، مجموعه داستانی ست کوتاهِ کوتاه، و دلیل اش شاید این مثال کهن است؛ پرنده ای را گفتند: چرا كوتاهِ کوتاه می خوانی؟ گفت: آواز بسیار دارم و عمر اندک.