نویسنده : سمیرا جمالی‌نیا

شوخی نبود! من الفبای خواستن را با طاها یاد گرفتم و در تمام تمرین هایم، تمام سرمشق هایم، عشق، یاد و حضور طاها بود. حکم ماهی جدا افتاده از دریا را داشتم که تن نازکش را روی شن های داغ ساحل انداخته و تقلا کردنش را به نظاره نشسته اند.
خیلی سخت است کسی که تا دیروز همه ی زندگی و همه ی هستی ات بود، کسی که به او تکیه داده بودی، مال تو نباشد؛ حتی دیگر آرزویت هم نباشد...